Wstęp
Jak możemy poznać ostateczną Boskość? Dysponujemy zaledwie umysłami śmiertelników, którzy rozróżniają wszystko na podstawie dualizmu. Widzimy dobro i zło, ciemność i światło, żeńskość i męskość, zaś ostateczna Boskość znosi wszelkie dualizmy, staje się idealną unią. Pozostaje więc nam jedynie spekulacja, a jedynym, co możemy powiedzieć jest fakt, że Boskość jest niczym, co możemy poznać. W języku hebrajskim ta nicość nazywa się Ain. Dopóki będziemy przykładać do owej Boskości znane nam jakości w postaci jakichkolwiek wyobrażeń, będziemy starać się ograniczyć Źródło Wszystkiego. Męski Bóg ogranicza Boga do bycia nieżeńskością. Boskość obarczona jakimikolwiek limitami nie może być ostateczną Boskością. Wynika z tego, że jedyną jakością, jaką jesteśmy w stanie jej przypisać jest bezgraniczność, nieskończoność. W języku hebrajskim odpowiada jej Ain Sof. Niegdyś uważano, że ktokolwiek ujrzałby oblicze Boga, nie mógłby dłużej żyć. Tak naprawdę na naszej planecie możemy ledwie przez chwilę znieść bezpośrednie spojrzenie w Słońce, ponieważ nas oślepia. Nie możemy więc znieść patrzenia na jasne światło, tak jak nie możemy patrzeć na oblicze Boga. Zakładamy zatem, że istnieje między nimi związek i możemy pojąć, że pierwszym, niezrozumiałym i niedoświadczanym aspektem Boskości jest światło tak jasne, że przekracza granicę naszego wyobrażenia – Bezgraniczne Światło. W języku hebrajskim jest to Ain […]