"Pierwsza Ścieżka zwie się Cudowną albo Mistyczną Świadomością (Najwyższą Koroną) - bo jest Światłem darzącym mocą pojmowania tej Pierwotnej Przyczyny, która nie ma początku, i jest Pierwotną Chwałą, bo żadne stworzenie nie może osiągnąć jej esencji." ~Sefer Jecira Magiczny Wizerunek: starożytny brodaty król ukazany z profilu, Boskie Imię: Eheieh, Archanioł: Metatron, Zastęp Aniołów: Chajot ha-Kodesz (Święte Żyjące Stworzenia), Mundane Chakra: Wir, Cnota: Osiągnięcie. Zakończenie Wielkiego Dzieła, Duchowe Doświadczenie: Unia z Bogiem, Kolory: Atziluth - Światłość Briah - Świetlista biel Yetzirah - Świetlista biel Asiiah - Biel nakrapiana złotem, Symbol: Punkt, punkt w kręgu, korona, swastyka. Kether jest źródłem stworzenia, punktem, którym życie wypływa z głębin Wielkiego Nieprzejawienia. Jest to manifestacja w punkcie stającym się manifestacją, krystalizujące się centrum niebytu zawierające w sobie potencjalnie wszystko, co może nadejść. To najwyższa emanacja Boga, choć nie należy zapominać, że wszystkie sefiroty są równie święte - są bowiem emanacjami jednego Boga. A zatem Malkuth, świat fizyczny jest równie boski, co najwyższa duchowa sefira Kether, Korona Kreacji. Ci, którzy uznają, że Malkuth jest święty nie odnosząc go jednak do najwyższej sefiry, wpadną w pułapkę panteizmu, który jest półprawdą. Ci, którzy uznają, że Kether jest świętsza od późniejszego stworzenia upada w jednakowy błąd negowania Unii z Boskością, ustanawiając dychotomię pomiędzy Duchem, a Materią. Cała późniejsza kreacja z czystej mocy Kether jest stopniowo skonkretyzowana w formie z jednej boskiej mocy. Moc jest tym, co jest uwalniane, gdy wzory i formy zostają zniszczone. Moc i forma, są jednym i tym samym - "To co wyżej, jest jak to, co jest niżej.". Jest to zasada jedności przeciwieństw i procesów życia i śmierci. Moc na każdym poziomie realizuje się w sposób dualny - aktywny i pasywny. Gdy przeciwne moce się spotykają zaczynają się wzajemnie przyciągać i odpychać, tworzą w ten sposób wirujący pierścień opisany w "The Cosmic Doctrine" (a także w opisie Trzech Zasłon), i schodząc na niższe plany tworzą formy poprzez zablokowanie ich mocy w równowadze. W podobny sposób, jeśli stabilna forma zostaje uszkodzona, siły znajdujące się w niej mogą swobodnie przenieść się na wyższy poziom. Dla świadomego podmiotu niższego poziomu, gdzie formy są budowane, zablokowanie wyższych mocy powoduje, że na niższym poziomie coś się rodzi. Kiedy formy są uszkodzone i moce wracają do ich oryginalnego, wyższego poziomu, na niższym poziomie pojawia się zjawisko śmierci. Dla świadomego podmiotu na wyższym planie, zejście mocy do formy będzie rozpatrywane jako śmierć, zaś zerwanie formy, uszkodzenie jej i powrót mocy do wyższego poziomu będzie aktem narodzin. W ten sposób łatwo zauważyć, że życie i śmierć są dwoma stronami tej samej monety. Pusta skorupa zbudowanej formy pozostaje na niższym planie, by połączyć się z jej pierwotną materią, a moce wracają do wyższego poziomu, z wibracją i doświadczeniem manifestacji w głębszej formie. Jest to podstawowy wzorzec wszelkiej manifestacji i nie-manifestacji, który jak zobaczymy występuje w sposób bardzo cykliczny. Jest to również proces, w którym dusza ludzka schodzi na niższe płaszczyzny i przybiera gęstsze formy, które z czasem umierają, a ona odradza się w wewnętrznych światach. Po czasie asymilacji przeszłych doświadczeń z głębszych form, ponownie się rodzi i umiera tyle, że w odrobinę rzadszej formie zmierzając ku najwyższym planom. Jest to podstawowa doktryna stojąca za teorią reinkarnacji. Jest to również wytłumaczenie prymitywnych praktyk krwawych ofiar - zniszczenie formy sprawia, że moc ulatuje do wyższych planów. Skamieniałe szczątki wymarłych gatunków są porzuconą formą życia, które nie było adekwatne do wyrażania siły życiowej. Ale owo życie osiągnęło odrodzenie w wyższych, bardziej przystosowanych formach. Jedynie poprzez porzucenie prostszych form, życie może skonstruować bardziej złożone formy egzystencji. Dla świadomości zamieszkującej niższą formę będzie się to wydawało tragedią. Dla świadomości zamieszkującą wyższą, bardziej zaawansowaną formę będzie to radością. W ten sposób gatunki, rasy i nacje rodzą się, wzrastają i upadają. Z punktu widzenia Kether, wszystko jedno, jest ona w końcu podstawową siłą życiową, podstawą wszystkich form. Tak więc jej poziom jest poza dobrem i złem rozumianym przez świadomość ograniczonych form. W Kether jest Duch, który wie, że jest nieśmiertelny, niezależnie od losu jaki spotyka jego formy. W ten sposób Kether naprawdę jest Koroną Stworzenia, Koroną nowoczesnej monarchii, która znajduje się ponad parlamentarną bijatyką. Zaprawdę można uznać to jako aspekt Kether w sefirze Malkuth - Korona jest symbolem Kether. Inne symbole, punkt i punkt w kole wskazują manifestację Kether - jest jednocześnie najprostszą formą manifestacji, jak punkt jest najprostszą figurą geometryczną, a jednocześnie reprezentuje pierwsze przejawienie Wielkiej Nie-manifestacji. Dodatkowe tytuły również noszą znamię tych atrybutów, szczególnie Pierwotny Punkt i Gładki Punkt. Drugi tytuł jest jednym z tych koncepcji, które są pozbawione sensu dla stwardniałego umysłu, dla punktu nie istnieje powierzchnia, która mogłaby być gładka lub szorstka. To oznacza sferę bez wielkości i uwzględnia nieprzejawioną stronę Kether, która jest również określana tytułem ukrytej Głowy, Której Nie Ma. Tak, jak istnieje niewidoczna strona Księżyca dla ludzi z Ziemi, tak istnieje nieprzejawiona strona Kether, niezrozumiała dla reszty stworzenia. Tak jak Jeciratyczny tekst mówi, jest to Pierwotna Chwała, ponieważ niestworzona istota nie może dosięgnąć jego esencji. To jest celem całej ewolucji, Cnotą Kether - osiągnięciem i ukończeniem Wielkiego Dzieła. Wielkie Dzieło, termin często spotykany w magicznych i alchemicznych pismach jest wielką pracą życia samego w sobie, śmierć ducha poruszającego się swobodnie w formie, a następnie jego regeneracja. "Pierwsza Ścieżka" jest nazwana Cudowną lub Mistyczną Świadomością ponieważ jest ona Światłem dającym moc zrozumienia Pierwszej Zasady, bez której, nie byłoby żadnego początku. Ta główna wypowiedź Jeciratycznego Tekstu potwierdza Duchowe Doświadczenie, tylko Jedność z Bogiem może dać moc zrozumienia nieśmiertelnego Ducha, który jest pierwszą zasadą kryjącą się za manifestacją i pozostaje nieśmiertelny, bez początku i końca. Zatem jest to sfera nazwana Cudowną Świadomością, którą istoty stworzone mogą podziwiać i adorować jedynie w obecności Boga. I "Mistyczna Świadomość" ponownie zaznacza Ducha stojącego za niepoznawalnym Wielkim Nieprzejawieniem. Tekst nawiązuje również do sefiry jako "światła dającego moc zrozumienia"; ponownie widzimy, że Światło jest pierwszą manifestacją, i w Kether Światło daje zrozumienie siebie przez siebie. Musimy także zrozumieć, że Światło o którym mowa, nie jest zjawiskiem jakie nazywamy światłem, ale wyższą metafizyczną koncepcją, w której światło Słoneczne i gwiazd są jedynie symbolami i niższą analogią. Światło jakie postrzegamy przez nasze fizyczne zmysły powinno być rozpatrywane jako gęstszy aspekt Kether w Malkuth, ale Światło Kether w Kether jest Duchem; podobnie jak ogień, który Prometeusz ukradł z Niebios jest jedynie rodzajem duchowej woli. Światło będące Pierwszą Manifestacją jest jednocześnie, co oczywiste najstarszą rzeczą w procesie kreacji, z wyjątkiem tych duchowych poziomów będących na zewnątrz naszej koncepcji czasu i przestrzeni. Tytuły Przedwieczny Starożytnych i Przedwieczny Dni wyciągają ten właśnie punkt. Dni o których mowa to oczywiście Kosmiczne Dni Manifestacji. Magiczny Wizerunek, starego brodatego króla ukazanego z profilu jest symbolicznym wizerunkiem tych tytułów, lecz może być mylący. Z tego magicznego obrazu wypływa bowiem naiwne wyobrażenie Boga jako starego dziadka z białą brodą tak bardzo rozpowszechnione w wielu otwartych kościołach. Jest to konkretny przykład mocy kryjących się za tymi kabalistycznymi symbolami, kolor biały łączy się z kolorem Kether - podobnie jak tytuł "Biała Głowa"; biały zawiera wszystkie pozostałe kolory, tak jak Kether zawiera wszystkie pozostałe manifestacje. Jest to również przykład jak symbole mogą zwieść ludzi na manowce, wielu zaprzecza religii na tej podstawie, że antropomorficzne koncepcje są zbyt naiwne. Prawdą jest, oczywiście, że krytyk jest zbyt naiwny, i jak to często się zdarza, dokonuje projekcji swoich własnych porażek na otaczającej go rzeczywistości, tylko w ten sposób większość z nas potrafi zmierzyć się z własnymi brakami - obwiniając o nie innych. Jednakże, podczas gdy Bóg jest bytem rzeczywistym, a nie jedynie metafizyczną abstrakcją, nie jest On oczywiście starym mężczyzną z białą brodą. W tym magicznym obrazie jest ukazany z profilu, ponieważ jedna część Kether jest nieprzejawiona, i jest On zdecydowanie stary, ponieważ Kether jest pierwszą manifestacją. Należy zebrać odrobinę mądrości z mitu Titonosa, który uzyskał od bogów dar nieśmiertelności, ale zapomniał poprosić o wieczną młodość. W związku z tym starzał się i starzał, a jego ciało grzybiało, aż w końcu on sam stał się największym ciężarem w jego życiu. W wyrazie łaski zamieniono go w cykadę, którą jest zapewne po dziś dzień. To z pewnością była lekcja dla niego, a dla nas lekcją jest to byśmy nie myśleli o wielkich, boskich istotach jako podmiocie praw fizyki, czasu, biologii czy chemii, a tym samym czymś staroświeckim i zgrzybiałym, Oni posiadają dodatkowo "wieczną młodość". Imieniem Boga w Kether jest "Ehejeh", które łączy się z przypływami i odpływami oddechu, co symbolizuje Kether jako korzeń, z którego wszystko wypływa i do którego wszystko wraca. Boski Oddech jest symbolem powszechnie stosowanym przez mistyków Wschodu, opiera się na nim chociażby Hatha Joga. Hebrajskie litery, którymi zapisane jest to imię to Alef, Heh, Jod, Heh. W symbolice alfabetu hebrajskiego litera Alef odnosi się do początków rzeczy a Heh do odbioru, lub stabilizacji poziomu formy. Jod reprezentuje zapładniającą zasadę. Sama więc nazwa implikuje inicjację siły formującej, która jest stabilizowana i wówczas w wyniku tej stabilizacji owocuje emanacją. Można je uznać za zwiększanie się manifestacji w gęstszych planach, lub, być może lepiej - manifestacji a następnie powrotu do stanu stabilnego w Nieprzejawieniu. Jod i Heh mogą również oznaczać pozytywny i negatywny aspekt mocy i mogło utożsamiać te litery z Chokmah i Binah. W ten sposób można rozważyć to imię jako wyruszenie naprzód życia (Alef) powodując stabilizację (Heh) zasad manifestacji, pozytywnej (Jod) i negatywnej (Heh). Nie ma wątpliwości, co do dalszym możliwych interpretacji. Ehejeh jest zazwyczaj tłumaczone jako Jestem lub Jestem tym kim Jestem lub Stałem Się. Wszystkie nawiązania do tego tytułu łączą się i są przypisane Kether. Kolorem przypisanym do Atziluth Kether jest Światłość. Przekracza ona wszystkie kolory tak, jak Kether przekracza całe stworzenie. Archaniołem tej sefiry jest Metatron, który przewodniczy całemu Drzewu Życia, a także temu, co znajduje się ponad Kether. Tradycyjnie to Metatron jest tym, który przekazał kabałę ludziom. Można rozumieć to w ten sposób, że z jego tajemniczego niebiańskiego świata wysłał on ideę, która wyewoluowała w świadomym umyśle człowieka i rozwinęła się poprzez medytację w pełną wizję kabały. Nie było to tym, co moglibyśmy nazwać telepatią. Kontakt ten istniał na wyższym poziomie, w którym Metatron nie przekazał swojej wiedzy ludzkiemu umysłowi lecz w bardziej subtelny sposób ludzkiemu duchowi. W ten sposób człowiek mógł wydobyć tą wiedzę z samej swojej istoty. Nie oznacza to jednak, że nie można z Metatronem nawiązać bezpośredniego kontaktu. Nie należy ograniczać swojej praktyki przez teorię. Wizerunek tego archanioła odnaleźć możemy w briatycznym kolorze Kether - filarze świetlistej bieli. Zastęp aniołów przynależny Kether to Święte Żyjące Stworzenia. Opisane są one w czterech typach wyróżnionych już w Biblii, przyjmują formy Byka, Lwa, Orła i Człowieka. Anioły są związane ze światem formatywnym Kether i są wskazówką tego, co powstanie przez manifestację Kether na niższych poziomach. Jest to podstawa dyskredytowanych Czterech Elementów starożytnych, którym współczesna szkoła analityczna Junga stara się przywrócić szacunek. Ezoterycznie mówiąc, Bóg objawia się w czterech aspektach, przeciwnie do trzech aspektów wyróżnianych przez egzoteryczny kościół. Tymi czterema aspektami są Ojciec, Syn, Duch Święty oraz Niszczyciel. Aspekt Ojca jest aspektem Mocy lub duchowej woli. Aspekt Syna jest Miłością - w sensie zrozumienia wszystkich potrzeb, a nie słodkiego sentymentalizmu. Aspekt Ducha Świętego jest Mądrością, aktywną inteligencją i oświeceniem. Czwarty aspekt jest wycofującym życie do całkowitej śmierci formy. Sprowadza on wszelką manifestację do Niemanifestacji. Wszystkie słowa opisujące czwarty aspekt są niedokładne. Potęga Boga znajduje się ponad wypowiadanymi słowami, nie możemy więc ograniczać nimi Boga, jeśli pragniesz zrozumieć ten aspekt musisz sięgnąć poprzez słowa do czystego zrozumienia za pomocą medytacji. Symbole Świętych Żyjących Stworzeń zostaną rozpoznane przez uczniów astrologii w znakach Byka, Lwa, Skorpiona oraz Wodnika. Są to jednocześnie znaki czterech elementów, Ziemi, Ognia, Wody i Powietrza, które w ten sposób znajdują swoje źródło w Kether, by później zaistnieć w świecie materii. Reprezentują je również cztery dwory Tarota: Dyski, Różdżki, Puchary i Miecze, które to były pierwowzorem dla współczesnych kart do gry i ich kolorów: trefli, karo, kier i pik. Starożytni twierdzili, że wszystko zostało stworzone z czterech elementów i mieli rację. Elementy są trybami działania, sposobami realizacji, a nie wyłącznie materialnymi żywiołami. Odnośników dotyczących elementów jest mnóstwo i jest zbędnym analizowanie ich przed poznaniem całego Drzewa Życia. Studenci psychologii Jungowskiej mogą znać te koncepcje z jego czterech funkcji: intuicji, uczuć, rozumu i czucia, które odpowiadają powietrzu, ogniu, ziemi i wodzie, a które są też utożsamiane z sefirotami Tiphareth, Necach, Hod i Malkuth. Aby móc się skontaktować z anielskimi siłami Kether nie ma potrzeby wgłębiać się w analizę korespondencji. Prawdopodobnie najlepszym obrazem do działania jest Swastyka, która jest emblematem równoramiennego krzyża elementów i regularnym ruchu. Można wizualizować obraz swastyki z czystego białego światła, z każdym ze Świętych Żywych Stworzeń na poszczególnych ramionach, a następnie sprawić by wizualizowana swastyka zaczęła błyskawicznie wirować niczym błyskotliwa oś z białym, nakrapianym złotem tłem. Ten wirowy ruch zwany bywa myślą Czakry Korony, Primum Mobile, lub Pierwszym Obrotem. Ten atrybut oznacza, że idea Kether może być osiągnięta poprzez wyjście na zewnątrz i kontemplację spiralnej mgławicy na nocnym niebie, będzie to astronomiczna analogia do kosmologicznej kreacji. Symbol ten może nam również pokazać, że starożytni nie byli tacy głupi w sensie astronomicznym, jak chcemy ich ukazać. Tytuł przypisany Kether - Macroprosopus lub Zdecydowane Oblicze jest czysto kabalistyczne, związane z jednym ze sposobów podziału Drzewa. Wyobraź sobie wielką głowę wydostającą się głębin całkowicie spokojnego morze, całkowicie otoczoną przestrzenią ponad horyzontem. Wtedy zobaczysz obraz tego zdecydowanego oblicza odbity w wodzie. W mitologii Kether może być związany z wszystkimi pierwszymi kreatorami wyłaniającymi się z otchłani wód przestrzeni, stworzonych z samych siebie i stwarzających innych bogów, ludzi i życie.

Kabała | Aetherius - Magia w teorii i praktyce

1 03, 2016

KONCEPCJE KOSMOGONII I ANTROPOGENEZY W „POIMANDRESIE” HERMESA TRISMEGISTOSA

By Rasphul|2019-05-25T00:01:40+02:001 marca, 2016|Kabała|0 komentarzy

KONCEPCJE KOSMOGONII I ANTROPOGENEZY W „POIMANDRESIE” HERMESA TRISMEGISTOSA

Carduelis

Hermetyzm jest gnostycką tradycją religijno-filozoficzną zapoczątkowaną w Aleksandrii, najprawdopodobniej między II a III wiekiem naszej ery. Na ten okres datuje się powstanie najstarszego zbioru tekstów greckojęzycznych, których autorstwo przypisywano Hermesowi Trzykroć Wielkiemu. Zbiór ten, nazywany Corpus Hermeticum, wraz z późniejszymi dziełami, takimi jak Tabula Smaragdina, łaciński traktat Do Asklepiosa (włączony do powyższego zbioru) oraz fragmentami z wypisów Stobajosa, tworzy kanon tekstów hermetycznych. Swojego rodzaju uzupełnieniem, rozwinięciem i interpretacją owych traktatów są renesansowe komentarze oraz księgi alchemiczne, a także pisma koptyjskie odnalezione w Nag Hammadi[1].

[…]

Czytaj dalej

16 02, 2016

Keter – Korona

By Rasphul|2019-05-25T00:03:54+02:0016 lutego, 2016|Kabała|0 komentarzy

„Pierwsza Ścieżka zwie się Cudowną albo Mistyczną Świadomością (Najwyższą Koroną) – bo jest Światłem darzącym mocą pojmowania tej Pierwotnej Przyczyny, która nie ma początku, i jest Pierwotną Chwałą, bo żadne stworzenie nie może osiągnąć jej esencji.”
~Sefer Jecira

Magiczny Wizerunek: starożytny brodaty król ukazany z profilu,
Boskie Imię: Eheieh,
Archanioł: Metatron,
Zastęp Aniołów: Chajot ha-Kodesz (Święte Żyjące Stworzenia),
Mundane Chakra: Wir,
Cnota: Osiągnięcie. Zakończenie Wielkiego Dzieła,
Duchowe Doświadczenie: Unia z Bogiem,
Kolory:
- Atziluth – Światłość
- Briah – Świetlista biel
- Yetzirah – Świetlista biel
- Asiiah – Biel nakrapiana złotem,
- Symbol: Punkt, punkt w kręgu, korona, swastyka.

Kether jest źródłem stworzenia, punktem, którym życie wypływa z głębin Wielkiego Nieprzejawienia. Jest to manifestacja w punkcie stającym się manifestacją, krystalizujące się centrum niebytu zawierające w sobie potencjalnie wszystko, co może nadejść. To najwyższa emanacja Boga, choć nie należy zapominać, że wszystkie sefiroty są równie święte – są bowiem emanacjami jednego Boga. A zatem Malkuth, świat fizyczny jest równie boski, co najwyższa duchowa sefira Kether, Korona Kreacji.

[…]

Czytaj dalej

15 02, 2016

Nieprzejawienie i Zasłony Negatywności

By Rasphul|2019-05-25T00:04:34+02:0015 lutego, 2016|Kabała|1 komentarz

Przed manifestacją pierwszej Sefiry istnieje Nieprzejawienie, które poprzez kondensację chmur – zasłon Negatywnej Egzystencji, wreszcie ukonkretnia Kether, pierwszy manifest manifestu Wszechświata.

Nieprzejawienie jest tym, co jest zanim cokolwiek innego istnieje, i tym, do czego wszystko co istnieje w końcu powróci. Jest Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem. Nie jest to coś, co można wytłumaczyć, ponieważ wymyka się racjonalnemu umysłowi. Jest to koncepcja, której urąga racjonalność, ponieważ jest ona ponad racjonalnością. To może złamać racjonalnych ludzi, i prawdopodobnie dlatego Buddyzm Zen używa aforyzmów typu „wyobraź sobie dźwięk klaskania jednej dłoni”. Aby wyobrazić sobie Nieprzejawioną Istotę wymagany jest podobny „klucz” przy pracy z umysłem.

„Nieprzejawiona Istota jest czystą egzystencją. Nie możemy powiedzieć, że TO istnieje lub nie. TO nie jest manifestacją, TO JEST. TO jest źródłem, z którego wszystko powstaje. TO jest jedyną rzeczywistością. TO jest jedyną substancją. TO jako jedyne jest stabilne. Na temat tej Nieprzejawionej Istoty możemy co najwyżej powiedzieć „TO JEST”. TO jest tutaj czasownikiem „być” zwróconym ku samemu środkowi TEGO. TO jest stanem istnienia, bez jakości i historii. Nie jest to nic, co znamy, bo cokolwiek, co znamy musi być manifestacją Nieprzejawionej Istoty, a wszystko, co jest w jej manifestacji nie jest Nieprzejawione. Nieprzejawiona Istota jest […]

Czytaj dalej

8 05, 2014

Kilka słów o filozofii kabalistycznej…

By Rasphul|2019-05-25T00:09:36+02:008 maja, 2014|Kabała|0 komentarzy

Wstęp
Jak możemy poznać ostateczną Boskość? Dysponujemy zaledwie umysłami śmiertelników, którzy rozróżniają wszystko na podstawie dualizmu. Widzimy dobro i zło, ciemność i światło, żeńskość i męskość, zaś ostateczna Boskość znosi wszelkie dualizmy, staje się idealną unią. Pozostaje więc nam jedynie spekulacja, a jedynym, co możemy powiedzieć jest fakt, że Boskość jest niczym, co możemy poznać. W języku hebrajskim ta nicość nazywa się Ain. Dopóki będziemy przykładać do owej Boskości znane nam jakości w postaci jakichkolwiek wyobrażeń, będziemy starać się ograniczyć Źródło Wszystkiego. Męski Bóg ogranicza Boga do bycia nieżeńskością. Boskość obarczona jakimikolwiek limitami nie może być ostateczną Boskością. Wynika z tego, że jedyną jakością, jaką jesteśmy w stanie jej przypisać jest bezgraniczność, nieskończoność. W języku hebrajskim odpowiada jej Ain Sof. Niegdyś uważano, że ktokolwiek ujrzałby oblicze Boga, nie mógłby dłużej żyć. Tak naprawdę na naszej planecie możemy ledwie przez chwilę znieść bezpośrednie spojrzenie w Słońce, ponieważ nas oślepia. Nie możemy więc znieść patrzenia na jasne światło, tak jak nie możemy patrzeć na oblicze Boga. Zakładamy zatem, że istnieje między nimi związek i możemy pojąć, że pierwszym, niezrozumiałym i niedoświadczanym aspektem Boskości jest światło tak jasne, że przekracza granicę naszego wyobrażenia – Bezgraniczne Światło. W języku hebrajskim jest to Ain […]

Czytaj dalej