Interpretacje i wskazówki Michaela Scota
Przybliżając ten krótki manuskrypt warto wspomnieć o domniemanym legendarnym autorze; Michael Scot urodzony prawdopodobnie w 1175 r. był Szkockim uczonym, matematykiem i bardzo zdolnym tłumaczem, którego przekłady z Hebrajskiego czy Arabskiego przyczyniły się do zachowania w historii takich dzieł jak Historia Animalium, de Caelo czy al-Biṭrūjī. Scot w średniowieczu był znany jako astrolog i wkrótce zyskał sławę jako czarodziej. W 1220 r. Przebywał w Bolonii, a w latach 1224–27 mógł być na służbie w Watykanie, jak wspomniano w kilku listach papieskich. Napisał trzy traktaty o astrologii i przypisano mu kilka dzieł alchemicznych. Pojawia się w Piekle Dantego, wśród magików i wróżbitów w ósmym kręgu piekła. Zmarł prawdopodobnie w 1235 roku w niejasnych okolicznościach.
W Pradze, w Muzeum Biblioteki Narodowej, znajduje się mały, 35 stronicowy manuskrypt zatytułowany Michael Scotus. Interpretatio et instructio pro discipulis seu amatoribus artis magicae. Manuskrypt ten korzysta prawdopodobnie z innej, możliwe, że prywatnej wersji liber spirituum która potem była wzorem do stworzenia bardzo podobnego Compedium Magia Innaturalis Nigrae wchodzącej do składu Herpentilu. Warto zaznaczyć, że Scot może być tylko domniemanym twórcą notatek z których został stworzony obecny manuskrypt gdyż datujemy go na XVII wiek.
Manuskrypt ten, jak już wspomniałem ubogi w formie, małej książeczki, napakowany jest instrukcjami […]